صنعت ساختمان سازي از زمان‌هاي قديم به عنوان يک صنعت سنتي و با بهره‌وري کم شناخته شده است.
بر اساس مطالعات اخير اين فرآيند زمان بر بوده و به کندي پيش مي‌رفته است؛ اما با ورود تکنولوژي به صنعت ساختمان در دهه‌هاي اخير با استفاده از قطعات پيش ساخته، ساخت ساختمان‌ها سريع‌تر به پايان مي رسد.
ساختمان يا بنا سازه‌اي براي ست مي‌باشد و به عنوان سرپناه يا براي کار ساخته ميشود.
ساختمان محيط را به دو بخش درون و بيرون تقسيم مي‌کند.
در معناي کلي هر سازه‌اي مي تواند ساختمان ناميده شود. منظور از ساختمان، بناهاي ساخته شده به وسيله مصالح بنايي همچون سيمان، آجر، گچ، آهن و… مي‌باشد.
برخي از ساختمان‌ها از نظر بلندي‌شان طبقه‌بندي مي‌شوند.
مثلا به ساختمان‌هايي که بلندي آن‌ها از اندازه مشخصي بيشتر باشد، ساختمان بلند مرتبه مي‌گويند.
جالب است بدانيد طبق مصوبه سال 1377 شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران به ساختمان‌هاي بالاتر از شش طبقه ساختمان بلند مرتبه مي‌گويند.
همچنين به ساختمان‌هاي بسيار بلند برج يا آسمان خراش گفته ميشود.
ساختمان‌هاي بزرگ با ارزش قديمي بيشتر را عمارت مي‌گويند.
ساختمان‌ها بر اساس اهميت و کاربرد در صنعت ساختمان به چهار گروه اصلي تقسيم بندي مي شوند که عبارت اند از:
مراکز آتش نشاني، بيمارستان‌ها، مخابرات، نيروگاه‌ها، برج‌هاي مراقبت،تاسيسات آب رساني، مراکز کمک رساني، راديو و تلويزيون، تاسيسات انتظامي و… .
اين ساختمان‌ها نيز به 3 دسته تقسيم مي‌شوند:
الف) آن دسته از ساختمان‌هايي که خرابي ناشي از آن موجب تلفات جاني و مالي زيادي مي شود مثل فروشگاه‌هاي بزرگ، مدارس، سينماها و… .
ب) آن دسته از ساختمان‌هايي که باعث از دست رفتن ثروت ملي مي‌شوند مثل مراکز نگهداري اسناد و مدارک ملي، موزه‌ها و… .
ج) آن دسته از ساختمان‌هايي که موجب آتش سوزي و آلودگي محيط زيست مي شوند مثل مراکز سوخت رساني، پالايشگاه‌ها و… .
اين دسته شامل همه ساختمان‌هاي مشمول آيين نامه، به جز ساختمان‌هاي اعلام شده در سه گروه ديگر مي‌باشد.
مانند هتل‌ها، پارکينگ‌هاي چند طبقه، کارگاه‌ها، ساختمان‌هاي صنعتي ساختمان‌هاي مسي و اداري و تجاري و…
اين گروه از ساختمان‌ها نيز شامل دو دسته مي‌شوند.
دسته اول مربوط به ساختمان‌هايي است که خسارت نسبتا کمي از خرابي آن‌ها ايجاد ميشود و احتمال بروز تلفات انساني در آن کم است مثل سالن‌هاي نگهداري دام و انبارهاي کشاورزي.
دسته دوم هم ساختمان‌هاي موقتي هستند که بهره برداري از آن‌ها کمتر از دو سال است.
توسعه پايدار و محيط زيست در فعاليت‌هاي صنعت ساختمان توجه متخصصان امر را در اغلب كشورهاي جهان به خود جلب كرده است.
از مشخصه‌هاي بارز و مشكل ساز صنعت ساختمان سازي كشور به كارگيري مصالح ساختماني مدرن با استفاده از روش هاي ساخت و ساز سنتي است.
اين شيوه ساخت و ساز در كشور نشان داده است كه مشكلات كمي (برآورده نكردن نيازها) و كيفي (مقاومت مناسب ساختمان ها در برابر زله، كوتاهي عمر مفيد بنا، فرسايش به علت عوامل اقليمي، توليد ضايعات ساختماني بيش از حد در حين اجرا، ناكارايي امكان بازيافت مصالح ساختماني و غيره) را به همراه دارد.
علاوه بر اين، استفاده از كارگران غيرماهر مهم ترين دليل ناكارايي سيستم هاي رايج است. سازگار نبودن سيستم‌هاي ساختمان سازي رايج در كشور براي كارگذاري عايق حرارتي سبب هدر رفتن مقدار زيادي انرژي در بخش ساختمان ميشود.
عوامل فوق مشكلات محيط زيست و توسعه پايدار در صنعت ساختمان سازي كشور است كه نيازمند مطالعه و تحقيق و ارايه راهكارهاي مناسب جهت تعيين معياري براي انتخاب مصالح ساختماني مناسب و سيستم‌هاي ساختماني كارآمد براي اهداف مختلف و در اقليم‌هاي متفاوت است.
علاوه بر اين استفاده بيش از حد از منابع طبيعي نيز آسيب‌هاي جبران ناپذيري به محيط زيست وارد مي كند.
سيستم‌هاي ساختماني جديد براي پاسخ گويي به نيازهاي زيست محيطي و توسعه پايدار در صنعت ساختمان در اغلب كشورها (مثل توليد صنعتي، پيش ساخته، استفاده بهينه از مصالح ساختماني، صرفه جويي در مصرف انرژي در صنعت ساختمان، امكان بازيافت مناسب مصالح ساختماني و در نهايت اقتصادي كردن بخش ساختمان) شكل گرفته است.
از اين نوع سيستم‌هاي ساختماني مي توان به سيستم ساختماني قاب في سبك اشاره كرد.
سيستم‌هايي که در دهه گذشته با توجه به مشخصات فوق در كشورهاي پيشرفته به كار گرفته شد.
با مشخص كردن معيارهايي جهت به كارگيري اين نوع سيستم‌هاي جديد ساختماني با استفاده از امكانات بالقوه و بالفعل صنعت ساختمان كشور و معرفي قابليت‌هاي اين نوع سيستم‌هاي ساختماني سبك، مخصوصا قاب في سبك (Lightweight Steel Framing) يا (Light gauge Steel Framing) براي پاسخ گويي به بعضي از مشكلات فوق تجزيه و تحليل شود.
مواد مضاف بتني: موادي هستند که خاصيت بتن تازه را تغيير مي‌دهند.
U ناوداني: نوعي پروفيل که عمده مصرف آن در ساخت بادبند، پل‌ها و … استفاده ميشود.
ميلگرد: نوعي پروفيل با مقطع گرد و به صورت ساده و آجدار در کارهاي بتني مسلح و مهارها به کار مي‌رود.
تسمه: با مقاطع مربع، مستطيل و براي ساخت درها، حفاظ‌ها و وصله‌ها در ساختمان به کار مي‌رود.
چوب: در قديم براي نعل درگاه و ساخت درب و پنجره و حالا براي ساخت درها و ساخت قالب استفاده ميشود.
تخته في: در کارهاي آرايشي بنا، ساخت در، مبل و صندوقه بتن به کار مي‌رود.
پارکت : فرآيندي از چوب که براي فرش کف ساختمان استفاده ميشود.
شيشه ايمني: نوعي شيشه با حداقل ضخامت 31 ميليمتر که هنگام شکستن خرد نمي‌شود.
شيشه: براي عبور نور و جلوگيري از هدر رفتن انرژي از ماده‌اي سيليسي استفاده ميشود.
بتانه: نوعي خمير که عمده استفاده آن در شيشه است.
قير: نوعي فرآورده نفتي که در عايق بندي ساختمان استفاده ميشود.
اندود کاه گل: نوعي ملات براي عايق بندي ساختمان استفاده ميشود.
سيمنت تايل: نوعي موزائيک که ملات آن با دقت ساخته شده و ويبره ميشود.
رابيتس: نوعي توري به منظور نگه دارنده اندود در مقاطع با سطح نچسب و صيقلي است.
بتن سبک: نوعي بتن که در آن پودر آلومينيوم و پوکه اضافه شده به منظور عايق صوتي و غير سازه اي استفاده ميشود.
سيپورکس: آجرهاي گچي که براي ساختن ديوار جداکننده يا سقف سبک به کار مي‌رود.
پانل گچي: ملات گچي پيش ساخته براي جداسازي و عايق صوتي حرارتي استفاده ميشود.
درباره این سایت